-Kendi ideal ve standartlarınızı onlardan beklemeyin, onun görevi sizin hayallerinizi yerine getirmek değil.
-Onun başarabileceğinden emin olduğunuz durumlar yaratın, çıtayı yavaş yavaş yükseltin.
-Başarısızlıkları için kişiliğini suçlamayın; yapılan iş ile kişiyi ayırın.
-Çocuğunuza güvenmeyi öğrenin ve bunu ona her fırsatta fiziksel ve sözel olarak sergileyin.
-Çocuğunuzun başarı/başarısızlığını başkalarıyla değil, kendi içinde, dünden bugüne değerlendirin.
-Öz bakım sorumluluklarını mutlaka aşılayın. Sizin için de çocuk için de zor olsa da ertelemeyin.
-Yenilenen başarısızlıklarla yüzleşmesini engelleyin, isteği yoksa zorlamayın, kendi istediği başka bir şey yapsın.
-İletişimde empatiye dikkat edin. ‘’ Yapamayacak ne var?’’ sorusu onları motive etmektense, kendilerini başarısız hissetmelerine sebep olur. (‘’ Yapılamayacak bir şey yok ve ben yapamıyorum! ‘’ )
-Sevginizin başarı ya da başarısızlıklarına bağlı olmadığını söyleyin ve hissettirin.
-Unutmayın ki özgüvenli olmak kendini beğenmişlik ya da kibirlilik değildir. Sadece olduğu gibi kabul edilmiş olmanın verdiği rahatlık ve güvenlik hissidir. Başarısı ile şımaran ya da kibirli davranan çocuğun özgüveni yok ya da düşük demektir.
-Çocuğunuzun zayıf alanlarını görmezden gelmeyin ama eleştirmeyin. Sağlıklı bir özgüven gelişimi için en önemli şeylerden biri kişinin eksikliklerini ve kusurlarını kabul etmesidir.
-Çocuğunuzun kendine has yeteneklerini ortaya çıkarmasına olanak sağlayın. Yaptıkları ve ilgilendikleri şeylere (size saçma gelse dahi) saygı gösterin ve destekleyin.
-Evinizde herkesin başarı ve başarısızlıklarını paylaştığınız, herkesin birbirine güveneceği bir ortam oluşturun.
-Küçük bile olsa yaptığı güzel bir davranışı, o esnada hemen övün.
-Birlikte vakit geçirin. Bu vaktin kaliteli olmasına özen gösterin. Zamanın önemi yok. Yarım saat kaliteli ilgi de çocuklar için yeterli olmaktadır.
-Onların özgüvenlerini sağlayacak cümleler kurun;’’ Çok teşekkür ederim, bu aklıma gelmemişti, yardımların çok işime yaradı, fikrini çok beğendim, vs.. ‘’
